Marleen

Je blijft ouder van een overleden kind, ook in situaties waarin anderen er niet bij stil staan. Feestdagen kunnen vaak heel dubbel aanvoelen. De balans tussen gezelligheid en verdriet ligt soms dicht bij elkaar. Marleen verloor haar dochter Lonneke op 16 jarige leeftijd vlak voor kerst. Deze periode blijft ingewikkeld. 

Het was de laatste dag voor de kerstvakantie toen Lonneke op de fiets verongelukte. Ze fietste terug uit de stad toen een 19 jarige jongen haar met veel hogere snelheid dan was toegestaan aanreed. ‘Iemand reanimeerde haar op straat en de hulpdiensten kregen haar hart aan de praat.’ vertelt Marleen. Maar de klap verbrijzelde haar nekwervels. De verbinding tussen haar hersenen en de rest van haar lichaam was weg. Lonneke was donor en wij gaven toestemming voor een niertransplantatie. ‘Maar ze was te kapot van binnen en vijfeneenhalf uur na het ongeluk besloten we haar niet langer meer te ‘plagen’. Ook al klopte haar hart, leven was onmogelijk. Op vrijdag 18 december om 20:04 was ze overleden.’

‘Ze was gek op de feestdagen’

‘De avond voor haar dood zong Lonneke tijdens de kerstwandeling van mijn school. Dat was de laatste keer dat ik haar hoorde zingen. Ik was zo trots op haar, dat ik haar later op de avond nog een hele dikke knuffel gaf. Tijdens zanglessen nam de zangleraar weleens haar nummers op. Dus we hebben opnames van haar. Dat was echt een geschenk. Op haar eigen uitvaart hoorden we haar ‘’Have yourself a merry little Christmas’’ zingen. Dat is onvoorstelbaar. Lonneke’s uitvaart was op 24 december. Haar kist stond onder een kerstboom. Ze was gek op kerst en andere feestdagen. Ik vroeger ook. Maar dat veranderde allemaal. Toen ik in het eerste jaar na haar dood chocoladeletters zag in de supermarkt, barstte ik in tranen uit. Tot een collega adviseerde een L bij haar urn te plaatsen. Dus dat doen we elk jaar. En de kerstboom tuig ik op 10 december op. Want op die datum deed ik dat voor het laatst met Lonneke.’

‘Moeten we geforceerd gezellig doen?’

‘We zijn nu een aantal jaren verder. En nog steeds hikken we erg tegen de feestdagen aan. Vooral tegen de decembermaand. Moeten we geforceerd gezellig doen? Mogen we verdriet voelen? Welke ‘tradities’ houden we en waar hechten we geen waarde meer aan? Daar hebben we met elkaar nog geen balans in gevonden.  We doen het voor onze zoon. Wij raakten ons kind kwijt en hij z’n maatje. Er veranderde al zoveel voor hem. Dus bepaalde tradities hielden we in stand. Ik maakte altijd oliebollen met oud en nieuw. Na Lonneke’s overlijden stond hij erop dat ik ze ook dat jaar bakte. Dus dat deed ik met lood in m’n schoenen natuurlijk. Maar het was goed. Je moet samen een manier vinden en oplossingen bedenken.’ Maar hoe we de feestdagen ook ‘vieren’, we nemen Lonneke erin mee. Want zij blijft altijd bij ons. Dat zal nooit veranderen.’

‘In 2018 bezochten we de landelijke dag van OOK. Vanuit een lotgenotengroep van Slachtofferhulp waren we gewend om te praten over kinderen die overleden waren in het verkeer. Nu hoorden we ook over andere situaties zoals stilgeboorte, ziekte of zelfdoding. Dat was wel even wennen maar het was ook intrigerend om te ontdekken dat rouw veel overeenkomsten heeft, ook al is de situatie zo anders. Na de landelijke dag gaf ik me op voor de communicatietraining. Ik wist niet zeker wat ik er mee wilde doen maar wel dat ik vrijwilliger wilde worden. Ik geef nu gastlessen op onderwijs- en zorginstellingen en maak podcasts voor OOK. Ik vind het belangrijk dat rouw bespreekbaar wordt. Ze mogen me van alles vragen, ik vertel wel. Zo zorg ik dat ik Lonneke’s naam blijf noemen.’

Omgaan met het verlies van een kind kan in feestelijke situaties extra moeilijk zijn. In gesprek gaan met lotgenoten kan hierin helpen. Word lid van Ouders Overleden Kind, voor contact met lotgenoten, tips, workshops, gespreksgroepen en meer. 

Tips van lotgenoten

• Bespreek je zorgen en verdriet
• Bedenk van tevoren hoe je invulling wilt geven aan de feestdagen en of je het overleden kind hier een plekje in wilt geven
• Trek jezelf terug als het teveel wordt, dit is heel normaal
• Blijf met elkaar communiceren over ieders eigen rouwproces 
• Betrek je omgeving 
• Praat met lotgenoten

Ter informatie: De persoon op de foto is niet de persoon uit het interview. Het beeld dient ter visuele ondersteuning aan de situatie.