Waarom doe je dit? Elke keer weer raakt het me dat mensen om mij heen, met de beste intentie, mij willen behoeden voor het verdriet dat ik weer voel als ik met lotgenoten samen ben. Hoe lief ook echt bedoelt. Daar ben ik ook dankbaar voor!

Het verdriet om het verlies van Tim blijft altijd zo aanwezig, elke dag. Het is ook niet te bevatten toch? Dat is de keerzijde van de intense liefde voor mijn kind.

In de momentjes met lotgenoten verzacht juist deze pijn omdat je dit kan en mag delen met elkaar. Tijdens onze kaarsenmakerij was dit weer zo duidelijk. Ik blijf dit doen.

Tijdens de activiteit noemen we de naam van ons kind, uiten en delen we ons gevoel en staan we heel dicht bij elkaar. Dit voelt als thuiskomen. Voor en met lotgenoten zetten we stapjes. We maakten mooie kaarslichtjes voor onze sterren met een traan en zeker ook een lach. Voor mij is deze middag een geweldig lichtpuntje, zo’n intense belevenis.  Ik kom vol energie thuis! Mooi dat OOK bestaat. Ik blijf dit doen.