Boekrecensie: Harlekijn

Op zijn sterfbed fluistert de goede vriend, geveld door kanker, de auteur toe: ”Je bent niet schuldig aan Adriaans dood!”
Adriaan is zijn jongere broer, die als kleuter al dingen ervaarde die alleen hij kon horen, zien en voelen. Hij stierf een paar maanden eerder door zelf een eind aan zijn leven te maken. Hij was net vijftig jaar geworden.

De schrijver schetst in een paar rake streken hun verhouding; hoe Adriaan hem met fantasie en intelligentie verhalen op de mouw spelde over een wellicht dodelijke ziekte, hoe hij als grote broer Adriaan beschermde tegen pesters, op school maar ook later. En hoe hij in Adriaan ook een groot fan had gevonden die van hem genoot als hij wraak nam op hufters. Hij schrijft over jaloezie, over zijn eigen hufterigheid, zijn fouten en ik zat soms, als vrouw, met kromme tenen de enkele seksscènes te lezen. Toch wilde ik in het boek verdergaan.
Ik was vergeten, bleek bij de tweede keer lezen, dat hij nogal expliciet is, als man en broer, over hoe Adriaan aan zijn einde kwam. Toch beveel ik deze roman aan. Omdat de auteur moeite doet om de relatie tussen hem en zijn broer en zijn gevoelens van falen eerlijk onder de loep te nemen.

Beate Matznetter

Robert Jan Heyning – Harlekijn
Uitgeverij Nbc-Oevers, 2021